Кожны дзень ідзе, быццам пакрысе, Галаву схіліў, як прымушаны. Я стаю, нібы -- на адной назе, Пасярод зімы ледзь сканфужаны. Неба як агонь, вецер як вада... Пераблытаў хто, дзе мая луна? А-а-а, а-а-а. Мокры сьвітэр, пішу ў твітэр Прывітаньні сябрам. Колькасьць літар у хвіліну Больш чым ў год дзён набраў. Я пакіну Радзіму... Каюся, каюся! Ўвесь разбэшчаны ды раз'юшаны. І каму такі падабаюся? Най-най-да-дай... Кожны дзень -- як дзень, Хвалявалась ноч, Расплятала косы дзявочыя., Ты зратуй мяне! Я ня ведаю, як ў цемру гэту ўскочыла. Быццам тут агонь, Быццам тут вада – Ні горача, ні холадна-а-а! Цёплы сьвітэр, пішу ў твітэр -- Усё добра! За навінай навіна, Холад лезе пад коўдру. Не пакіну Радзіму, Каюся, каюся! Забясьпечаны, ненапружаны... Хто са мной такі будзе лаяцца? А-а-а-а... Кожны ты, як сьвет. Кожны сьвет, як ўсе. Нараджаецца і зьнішчаецца. Не кажы, што так, Не кажы, што не... За якую праўду змагаюцца? Тое дзе цяпло, тая чысьціня, Захаваны ці захавалася? А-а-а-а... Твітэр... Ўсё роўна... Шэраг шэрых навінаў, Холад лезе пад коўдру. Не пакіну Радзіму, Каюся, каюся! І каму такі падабаюся? А-а-а-а...